Zuid Afrika (6)

Na de bergen van de binnenlanden en de savanne in de wildparken was het tijd voor de oceaan. Het laatste deel van onze reis voerde ons honderden kilometers langs de kust van de Indische oceaan. Nu was ik geneigd te denken dat een oceaan en een zee toch ongeveer hetzelfde zijn. Zout water en golven, tenslotte. In beide gevallen. Nou, dat dacht ik verkeerd.
De oceaan is op alle fronten veel en veel meer dan de Noordzee. In East London, waar het heel toepasselijk koud en regenachtig was, sliepen we in een hotel vlak bij de oceaan. Echt heel dichtbij, je liep de voordeur uit, stak de straat over en daar was het. Geen strand, alleen maar rotsen en golven.
Wat mij direct opviel, was dat de oceaan zoveel meer herrie maakt dan de zee. De golven zijn hoger, maar het geraas van het water klinkt ook veel luider. Niet dat ik daar last van had, integendeel. We hebben die nacht heerlijk geslapen, met het raam wijd open.
Twee dagen later waren we in Wilderness. Ook vlak aan de oceaan. En nu wel met een strand. We arriveerden daar vrij vroeg in de middag, zodat we ook nog tijd hadden om daarvan te genieten. We begonnen voorzichtig in het zwembad, want wij zijn niet van die natuurwaterzwemmers. Het zwembadwater was koud. Erg koud, het duurde even voor we erdoor waren. Toen we het zwembad wel zo’n beetje gezien hadden, besloten we nog even op het strand te gaan kijken. Daarvoor moest je wel een trap af. Ook dit doet de oceaan wat heftiger dan de Noordzee. Ik ben vergeten de treden te tellen, maar het was zeker drie keer zo hoog als de trappen die ik ken van Schouwen. Het was dan ook hoog genoeg om te paragliden. We zagen een aantal jonge mannen die met zo’n langwerpige parachute van die rand afsprongen en dan met een grote bocht weer terugkwamen vliegen. Het was alleen een beetje sneu voor die jongens als ze dat ding niet hoog konden houden en op het strand terecht kwamen, want dan moesten ze met die hele parachute de trap weer op.
Wij klommen al die treden naar beneden. Van dichtbij zag de oceaan er erg aantrekkelijk uit. Voorzichtig staken we onze voeten in het water. En dat bleek warmer te zijn dan dat zwembad. Die warme golfstroom voel je toch echt.
We liepen verder het water in en hebben enorm genoten van de kracht van de golven. Dat is lastig te omschrijven, maar als je bedenkt dat ik met mijn vrij zware lichaam omver geduwd en zelfs meegesleurd (richting het strand, want anders hadden we eruit gegaan) werd, kun je je misschien voorstellen hoeveel kracht daar in die golven zit. Echt zwemmen lukte dan ook niet, maar het was een geweldige ervaring. Het was gewoon spelen in de golven, zoals ik dat deed als kind in de Noordzee, maar dan met die enorme oerkracht van de oceaan. Na afloop voelden we ons helemaal schoongespoeld, zowel letterlijk als figuurlijk. Voor mij staat deze middag hoog op de lijst met “geweldige ervaringen”!